Woensdag 1 augustus eindelijk aan mijn werk begonnen. Om 07.00 uur werd ik thuis opgehaald door een van de collega’s. In een noodgang reden we, dwars door de bush via een “sluiproute” naar kantoor. Volgens mij hebben we 1 loopkip (een soort lokale vogel) platgereden en 1 tropische huismus tegen de voorruit geplet. Een stukje verder konden 3 wilde honden maar ternauwernood het vege lijf redden, hoop ik. In elk geval, toen we op het werk kwamen was ik klaarwakker, dat dan weer wel.

Eenmaal op het werk werd ik hartelijk ontvangen door de collega’s en na een tasje koffie was het tijd voor de briefing. Die gaat niet anders dan in Nederland. Terug op de werkplek was er nog een overeenkomst met Nederland: De computer werkte niet. Dat heeft tot ver in de donderdagmiddag geduurd, dus je voelt je meteen thuis. De rest van de dag heb ik me bezig gehouden met nader kennis te maken met de mensen met wie ik de komende tijd veel uren zal gaan doorbrengen. Allemaal goed volk!

De donderdagmorgen had ook een verrassing voor me in petto. In mijn kamer was een grote driepoot beland met daaroverheen gedrapeerd de complete outfit van een hoogbejaarde kindervriend die in december jarig is. Er hing een briefje aan waarop geschreven stond dat iedereen mij hartelijk bedankte voor mijn vrijwillige aanmelding om die klus op me te nemen. Ze zaten immers al 4 dagen zonder omdat mijn voorganger in die functie afgelopen zondag was teruggegaan naar Nederland.En dan zeg je natuurlijk geen nee als je zo’n kans geboden wordt. We gaan het zien in december.

Ik heb ze wel al gewaarschuwd dat ik een fan ben van de Hans Teeuwenversie (kijk hierboven bij het tabblad video)

Tot weer

Trix&Sjack