Het heeft een hele tijd geduurd maar hier dan toch maar een nieuw verhaaltje. De reden dat het zolang duurt is simpel; we hebben het alletwee zo geweldig naar ons zin dat we er gewoon niet aan toe komen.

Het weer is de laatste tijd wat minder geweest op het eiland. De wind was een aantal dagen verdwenen en dan wordt het hier echt vies vochtig klam benauwd, bwèèh.

We wonen nu alweer zo’n 2 maanden in ons huis en dat bevalt prima. De buurt is lekker rustig en het uitzicht blijft geweldig. Enige nadeel is dat er veel (wilde) honden rondlopen. Dat maakt het onmogelijk om te wandelen of te fietsen. Laatst kwam een collega met zijn vrouw op bezoek. Hij wist niet waar we woonden maar was tot op 300 meter van ons huis gekomen, toen wistie het niet meer. Ik ben hem toen gaan halen en nadat ik de straat (zandpad) gechecked had dacht ik, hmm geen honden te zien, dat stukkie doe ik wel op de fiets. NOT. Na 50 meter renden er 10-12 honden om me heen die allemaal mijn kuiten aanzagen voor een lekker borrelhapje. Op mijn fiets heb ik standaard een slagwapen bevestigd dat nu heel goed uitkwam. En zo bereikte ik, al slaand en trappend de wachtende collega, een lokale jongen, die gierend van het lachen vroeg of ik op zijn Arubaans aan het fietsen was. DUS: NIET FIETSEN op dit eiland, in elk geval niet in onze buurt. We zijn inmiddels wel begonnen om een van die wilde honden wat vertrouwder met ons te maken. Dit is een heel rustig exemplaar en met Frolic bereik je heel veel. Wie weet wordt dit ons nieuwe huisdier, afwachten maar.

Het leven hier kabbelt rustig voort. Nergens zie je mensen die haast hebben. Dat bestaat hier gewoon niet. Dat was wel even raar. Alles gaat hier een tandje of drie langzamer. Ben je daar eenmaal aan gewend, dan valt het je nog niet meer op. Je merkt alleen dat je zelf veel rustiger wordt, en dat is zalig. Leven zonder stress, heerlijk.

Dat rustige leventje van ons werd wreed verstoord toen mijn broertje samen met zijn vrouw 8 dagen over was uit Nederland.

Ons eerste echte bezoek! Natuurlijk hadden we Jan van Bonaire al een weekend gehad, maar die was eigenlijk testpiloot voor ons appartementje. Hij was de eerste die in het appartement is blijven slapen en moest checken of alles in orde was. Dat was het dus. Ook volgens broerlief kun je heerlijk slapen in onze meegesmokkelde Ikeabedden. Samen met hen hebben we het hele eiland rondgereden en hen alle mooie dingen laten zien. Ook aan het strand gelegen natuurlijk want het was tenslotte vakantie voor die twee. Samen hebben we een prachtige week beleefd die veel te snel voorbij is gegaan.

Check even de fototab voor een korte foto-impressie van Aruba!

Verder weinig nieuws te melden vanaf deze stek. Het gaat gewoon heel goed!

Iedereen die het aangaat een hele dikke kus en allemaal heel veel groeten vanaf een prachtig eiland!!!