15 juni was Trix haar laatste werkdag, 27 juni was het voor mij zover, mijn laatste werkdag in Limburg-Noord. EN WAT EEN DAG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mijn lieve, lieve collega's hadden werkelijk alles uit de kast gehaald. Om kwart voor acht (midden in de nacht dus eigenlijk, overuren?) werd ik thuis opgehaald door Isabel, Loes, Marie-Louise, Katja, Yona, Yvonne, Sandra, Pieter,Marcel en Rob. Samen bij ons koffie drinken en toen kwam al de eerste verrassing. Ze hadden een origineel politie-uniform op de kop getikt en ik moest eraan geloven. Wonderwel paste het uniform ongeveer - de linkerschoen was eigenlijk net niet groot genoeg en de broek was 6 kilo te klein, maar wat maakt het uit. Met een busje naar het werk gereden en daar wachtte de tweede verrassing; mijn oud-collega's John, Henk en Jacques waren opgetrommeld. FANTASTISCH.

Bleek ook nog dat alle toegangsdeuren van het bureau waren voorzien van een prachtige poster, een waar kunstwerk van 'Captain Sjack, Analyst of the Caribbean'.

Toen met het busje de voor mij historische highlights van Venlo bezocht. Plekken waar ik tijdens mijn werk gedenkwaardige dingen had meegemaakt. Jullie begrijpen wel dat de sterke verhalen behoorlijk sterk waren.

En toen kwam verrassing nummer drie:

Ongemerkt was het busje de Kaldenkerkerweg omhoog gereden en voor ik het goed en wel in de gaten had stonden we op de parkeerplaats van stadion de Koel, een heilige plek voor de echte VVV-fan. Hadden ze het voor elkaar gekregen dat ik een rondleiding kreeg in het stadion van mijn favoriete cluppie! Ik weet nu weer hoe het voelt als je als klein kind in een snoepwinkel wordt losgelaten. Gids Rinus deed het geweldig en had mooie verhalen paraat. Alleen jammer dat ik de middenstip niet mee mocht nemen.

Na afloop van de rondleiding kwam weer een geweldige verrassing; Ik kreeg van Rinus een origineel VVV-shirt met..................... de handtekeningen van alle selectiespelers. Ongekend!!!!

Daarna weer koers gezet naar het bureau waar we nog 2 afdelingen bezochten waar ik eerder heb gewerkt. Ook daar waren door de collega's fantastische dingen georganiseerd, waar ik hier niet alles over kan schrijven, maar het was geweldig!

Inmiddels was het etenstijd geworden en gingen we aan tafel. Omdat ik in het verleden de kerstlunch mee organiseerde en er dit jaar natuurlijk niet bij zal kunnen zijn, hadden ze nu maar een kamer ingericht als restaurant, met een rijkelijk gevulde kerstdis, compleet met kerstboom en de inmiddels traditionele prosecco met crème de cassis. Hilarisch om in juni aan een kerstlunch te denken.

Na de lunch was het tijd voor de 'receptie'. Via muurkrant en intranet waren collega's uitgenodigd om afscheid te komen nemen. En natuurlijk was ook nu weer overal aan gedacht. Onze 'grote' werkkamer was compleet omgebouwd in Aruban style. Er hing een levensgrote hangmat, er stonden strandstoelen, Trix en ik moesten ons omkleden in Caribbean style, wat we natuurlijk graag deden. Er waren zelfs virgincocktails gemixt, compleet met parasolletje en al. Ik heb er nog geen foto van, maar ik weet zeker dat Sandra daarvoor gaat zorgen. Zo gauw ik die heb zal ik die hier plaatsen.

En zo werd het veel te snel 5 uur...

Allemaal hartstikke bedankt voor een werkelijk fantastische dag. Jullie maakten het wel moeilijk voor me om weg te gaan. Ik wil nog steeds heel graag naar Aruba, maar ik wil niet bij jullie weg. Ziedaar de spagaat waar Trix en ik ons in bevinden, maar dat is inherent aan keuzes die je maakt.

Isabel, Loes, Marie-Louise, Yvonne, Yona, Sandra, Katja, Pieter, Marcel, Hans, Rob geweldig bedankt!!!!

Ik sluit me graag aan bij de woorden van Marco:

Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Lief, je moet me geloven
Al doet het pijn...